Ρυτό

Το Ρυτό (Δημοτική Κοινότητα Γαλατακίου - Δημοτική Ενότητα ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ), ανήκει στον δήμο ΚΟΡΙΝΘΙΩΝ της Περιφερειακής Ενότητας ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.

Η επίσημη ονομασία είναι “το Ρυτόν”. Έδρα του δήμου είναι η Κόρινθος και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοποννήσου.

Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, το Ρυτό ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Γαλατακίου, του πρώην Δήμου ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ του Νομού ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ.

Το Ρυτό έχει υψόμετρο 224 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 37,815493437 και γεωγραφικό μήκος 22,9904142602. Οδηγίες για το πώς θα φτάσετε στο Ρυτό θα βρείτε εδώ.

Η επίσημη ονομασία του χωριού Ρυτό είναι “το Ρυτόν”, ενώ από το 2018 ονομάζεται «Ρειτό», για ιστορικούς και συναισθηματικούς λόγους. Αναφέρεται μεταξύ άλλων, στην σχετική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Κορινθίων (Αριθμός Απόφασης 423/2018):
Σύμφωνα με το απόσπασμα κειμένου και χάρτη από το βιβλίο «Συμβολή στην Ιστορία και Τοπογραφία της περιοχής Κορινθίας στους μέσους χρόνους» του συγγραφέα Μιχαήλ ΚΟΡΔΩΣΗ (Διδακτορική διατριβή), με την ονομασία «Ρειτό» προσδιορίζονταν τότε και κατ΄ επέκταση προσδιορίζεται και σήμερα η περιοχή του τ. δήμου Σολυγείας που βρίσκεται νότια της Αλμυρής. Το τοπωνύμιο επιζεί από την Αρχαία εποχή. Ο Θουκυδίδης περιγράφει ένα επεισόδιο του Πελοποννησιακού πολέμου λέγοντας ότι οι Αθηναίοι και οι σύμμαχοι τους με 80 πλοία πλέοντες άμα τη έω έσχον μεταξύ χερσονήσου τε και Ρείτου ες τον αιγιαλόν του χωρίου υπέρ ου ο Σολύγειος Λόφος. Στο όνομα του Ρείτου πρέπει να αναγνωρίσουμε το Ρειτό. «Χερσόνησος» είναι η μικρή χερσόνησος – λόφος των Λουτρών της Ελένης και το μέρος που άραξε ο στόλος, ο όρμος της Αλμυρής.
Η πιο πάνω αναφορά σε συνδυασμό με το απόσπασμα του χάρτη που έχει προσαρτηθεί στον Β΄ τόμο «Ιστορία της Κορινθίας» του Κορίνθιου Συγγραφέα Σταύρου Κουτίβα (1966), προκύπτει χωρίς την παραμικρή αμφιβολία ότι η πραγματική ονομασία του οικισμού ήτοι «ΡΕΙΤΟ» προέρχεται απ’ τον χείμαρρο που διερχόταν τότε και διέρχεται και σήμερα νοτιοανατολικά αυτού.
Περαιτέρω η ονομασία «ΡΕΙΤΟ» προκύπτει χωρίς αμφιβολία και απ’ το απόσπασμα κειμένου από το βιβλίο «Γεωγραφία– Πολιτική- Νέα και Αρχαία του Νομού Αργολίδος και Κορινθίας» του συγγραφέα Αντωνίου ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ (1886), όπου περιγράφονται με λεπτομέρειες οι οικισμοί που αποτελούσαν τον πρώην Δήμο Σολυγείας, ειδικότερα ως προς το «Ρειτό» αναφέρεται επί λέξει: «……..το δε Ρειτό προς Δυσμάς (10 οικίαι), ούτινος οι κάτοικοι είναι ποιμένες και ρητινοσυλλέκται, καλλιεργούσι δε και μικρά ύπαιθρα των δασών τμήματα και μισγαγκείας προς σίτον ….…..»
Η σωστή αναγραφή της ονομασίας «Ρειτό» εκτός των ανωτέρω αποδεικνύεται και από τα μετ’ επικλήσεως προσκομιζόμενα έγγραφα όπως: Αντίγραφο απολυτηρίου Δημοτικού Σχολείου Ρειτού έτους 1946, Απόσπασμα Βιβλίου Πράξεων Σχολικής Εφορείας Ρειτού (1934-1981), έγγραφο της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κορινθίας, (όπου γίνεται αναφορά για το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννου στην θέση «Κλήσα – μάτσι» Ρειτού, ναού που χρονολογείται από τον 13ο– 14ο αιώνα, επίσης από απόφαση του Ειρηνοδικείου Κορίνθου με ημερομηνία εκδόσεως το έτος 1982.